epigrammate
Discretiva
epigrammate dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
epigrammate | casus ablativus singularis | substantivi epigramma |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /epiˈgrammate/ (classice) - Syllabificatio phonetica: e·pi·gram·ma·te — morphologica: epi-grammat-e
Loci +/-
Aulus Gellius ca. 130-170 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica +/-
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber tertius. Capitulum XI, [3] — epigrammate
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: epigrammate.