errantes
Discretiva
errantes dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-errantēs
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
errantēs | casus nominativus pluralis · genus masculinum | participii errāns |
errantēs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | participii errāns |
errantēs | casus vocativus pluralis · genus masculinum | participii errāns |
errantēs | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii errāns |
errantēs | casus accusativus pluralis · genus femininum | participii errāns |
errantēs | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii errāns |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /erˈranteːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: er·ran·tēs — morphologica: err-ant-es
errantes
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
errantes | forma pluralis · genus femininum | adiectivi errant |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: [ɛˈʁɑ̃t] - Syllabificatio phonetica: er·rantes — morphologica: errant-es
errantes
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
errantes | forma pluralis | adiectivi errante |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: [ɛˈrantes] - Syllabificatio phonetica: er·ran·tes — morphologica: errant-es