explorassem

Discretiva

explorassem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

explōrāssem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāvissem	prima singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːs.sem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rās·sem — morphologica: ex-plora[v-i]ssem

Formae aliae

• explōrāvissem

Lusitane

explorassem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explorassem	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	explorar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜiʃ.płuˈɾasɜ̃̃ĩ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ex·plo·ras·sem — morphologica: explor-assem

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Nimis multa oratio est, si velim memorare quae ego contra responderim, quam diu et quotiens inter nos verbigeratum sit, quot et qualibus precibus me aggressus haud prius omiserit quam denique impetrarit, non quin ego Pudentillam iam anno perpeti adsiduo convictu probe spectassem et virtutium eius dotes explorassem, sed utpote peregrinationis cupiens impedimentum matrimoni aliquantisper recusaveram. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Haec dicens in me respexit et risit. Nec tamen ego prius inde discessi quam diligenter omnem eius explorassem habitudinem. —Metamorphoseon libri XI Apulei