fabulare

Discretiva

fabulare dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fābulāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	fābulō (fābulāre)
fābulāre	—	praesens	activa	infinitivus	fābulō
fābulāre	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	fābulor (fābulārī)

Forma	Modus flexurae	originis
fābulāre	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris
fābulāre	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris
fābulāre	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris

API: /faːbuˈlaːre/

Syllabificatio phonetica: fā·bu·lā·re — morphologica: fabular-e

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XIV.

Nec dum talia dicente illo (oh! segne cerebellum), subibat animum quid presagii esset; ita michi persuaseram illum in somnio fabulare. —Epistole extravagantes Petrarcae ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole extravagantes. (Universitas Turicensis): 23.: [(Var. 44) A Francesconelli ] — fabulare
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: fabulare.