Discretiva

  falcis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
falcis casus genitivus singularis substantivi falx

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈfal.kis/(classice)
Syllabificatio phonetica: fal·cis — morphologica: falc-is

Loci

+/-
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4–70
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Quare magnopere monendus putator est, ut prolixet aciem ferramenti, et quantum possit novaculae similem reddat. Nec ignoret in quaque re, qua parte falcis utendum sit; nam plurimos per hanc inscitiam vastare vineta comperi. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • fiunt et culpa colentium vitia, cum praestringuntur, ut dictum est, aut circumfossor iniurioso ictu verberavit vel etiam subarator inprudens luxavit radices corpusve desquamavit. est et quaedam contusio falcis hebetioris. quibus omnibus causis difficilius tolerant frigora aut aestus, quoniam in ulcus penetrat iniuria omnis a foris. infirmissima vero malus, maximeque quae dulcis est. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (Universitas Turicensis): Liber quartus. Caput 24 [22]  — falcis
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: falcis.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 37, [227] — falcis