Discretiva

  fascinantis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

fascinantis

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
fascinantis casus genitivus singularis participii fascināns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /faskiˈnantis/(classice)
Syllabificatio phonetica: fas·ci·nan·tis — morphologica: fascin-ant-is

fascinantīs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
fascinantīs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii fascināns
fascinantīs casus accusativus pluralis · genus femininum participii fascināns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /faskiˈnantiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: fas·ci·nan·tīs — morphologica: fascin-ant-is

Loci

+/-
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Quid est quod Magi praecipiunt umbram incantantis atque fascinantis in incantandum atque fascinandum incurrere; cavendumque nobis a malorum umbris? —De monade numero et figura Iordani Bruni [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De monade numero et figura. (Universitas Turicensis): Cap. V.  — fascinantis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: fascinantis.