Discretiva

  ferendi dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
ferendī
activa gerundium­ genitivo ferō (ferre)
Forma Modus flexurae originis
ferendī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi ferendus
ferendī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi ferendus
ferendī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi ferendus
ferendī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi ferendus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /feˈrendiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: fe·ren·dī — morphologica: fer-end-i

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Et cum in omni fluore ventris, tum in hoc praecipue necessarium est, non quotiens libet desidere, sed quotiens necesse est, ut haec ipsa mora in consuetudinem ferendi oneris intestina deducat. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XXIII. [[1] ] — ferendi
  2. Vicicitatio: ferendi.