finiendi
Discretiva
finiendi dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
fīniendī | —
|
—
|
activa | gerundium | genitivo | fīniō (fīnīre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
fīniendī | casus genitivus singularis · genus masculinum | gerundivi fīniendus |
fīniendī | casus genitivus singularis · genus neutrum | gerundivi fīniendus |
fīniendī | casus nominativus pluralis · genus masculinum | gerundivi fīniendus |
fīniendī | casus vocativus pluralis · genus masculinum | gerundivi fīniendus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /fiːniˈen.diː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: fī·ni·en·dī — morphologica: fin-iend-i
Loci
+/-Titus Livius -58…+17 |
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 1, [10] — finiendi
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: finiendi.
- ↑ 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber secundus, XV. [37] — finiendi