Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈfiːni.eːns/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·ni·ēns — morphologica: fin-iens

Notatio

+/-
← Latinefīniō

Participium

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fīniēns
praesens activa participium fīniō (fīnīre)

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. fīniēns fīniēns fīniēns nom. fīnientēs fīnientēs fīnientia
gen. fīnientis fīnientis fīnientis gen. fīnientium fīnientium fīnientium
dat. fīnientī fīnientī fīnientī dat. fīnientibus fīnientibus fīnientibus
acc. fīnientem fīnientem fīniēns acc. fīnientēs
fīnientīs
fīnientēs
fīnientīs
fīnientia
abl. fīniente
fīnientī
fīniente
fīnientī
fīniente
fīnientī
abl. fīnientibus fīnientibus fīnientibus
voc. fīniēns fīniēns fīniēns voc. fīnientēs fīnientēs fīnientia

Translationes

+/-
Participiumdilatare ▼
Participiumcollabi ▲

Loci

+/-
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ex his quidam circuli in transversa currunt et alios interventu suo scindunt. Necesse est autem tot aeris discrimina esse quot partes. Ergo ὁρίζων, sive finiens circulus, quinque illos orbes quos modo dixi fieri scindit et efficit decem partes, quinque ab ortu, quinque ab occasu. Meridianus circulus, qui in ὁρίζοντα incurrit, regiones duas adicit. Sic duodecim aer discrimina accipit et totidem facit ventos. —Naturales quaestiones Senecae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 5. 17, versus 4 — finiens
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: finiens.