Appellatio
+/-
- Syllabificatio phonetica: fī·nī·tū·rus — morphologica: finit-ur-us
Notatio
+/-
- ← Latine: fīniō (fīnīre)
Participium
+/-
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Casu
|
Verbum
|
---|
fīnītūrus
|
—
|
futurum
|
activa
|
participium
|
nominativo
|
fīniō (fīnīre)
|
Declinatio
+/-
|
P. Ovidius Naso -42…+18
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (post 1 a.C.n.)
- heu facinus! non est hostis metuendus amanti;
- quos credis fidos, effuge, tutus eris.
- cognatum fratremque cave carumque sodalem:
- praebebit veros haec tibi turba metus.
- finiturus eram, sed sunt diversa puellis
- pectora: mille animos excipe mille modis.
- nec tellus eadem parit omnia; vitibus illa
- convenit, haec oleis; hac bene farra virent. —Ars amatoria Ovidii Nasonis [1][2]
Fontes