Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /fiːniːˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·nī·tū·rus — morphologica: finit-ur-us

Notatio +/-

← Latinefīniō (fīnīre)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
fīnītūrus
futurum activa participium­ nominativo fīniō (fīnīre)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. fīnītūrus fīnītūra fīnītūrum nom. fīnītūrī fīnītūrae fīnītūra
gen. fīnītūrī fīnītūrae fīnītūrī gen. fīnītūrōrum fīnītūrārum fīnītūrōrum
dat. fīnītūrō fīnītūrae fīnītūrō dat. fīnītūrīs fīnītūrīs fīnītūrīs
acc. fīnītūrum fīnītūram fīnītūrum acc. fīnītūrōs fīnītūrās fīnītūra
abl. fīnītūrō fīnītūrā fīnītūrō abl. fīnītūrīs fīnītūrīs fīnītūrīs
voc. fīnītūre fīnītūra fīnītūrum voc. fīnītūrī fīnītūrae fīnītūra

Loci +/-

P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (post 1 a.C.n.)

  • heu facinus! non est hostis metuendus amanti;
quos credis fidos, effuge, tutus eris.
cognatum fratremque cave carumque sodalem:
praebebit veros haec tibi turba metus.
finiturus eram, sed sunt diversa puellis
pectora: mille animos excipe mille modis.
nec tellus eadem parit omnia; vitibus illa
convenit, haec oleis; hac bene farra virent. —Ars amatoria Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber primus, versus 755 — finiturus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: finiturus.