Discretiva

  flebitur dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
flēbitur secunda singularis futurum passiva indicativus fleō (flēre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈfleːbitur/(classice)
Syllabificatio phonetica: flē·bi·tur — morphologica: fl-ebitur

Loci +/-

Albius Tibullus
-54…-19
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 19 a.C.n.)

  • At bona quae nec avara fuit, centum licet annos
Vixerit, ardentem flebitur ante rogum,
Atque aliquis senior veteres veneratus amores
Annua constructo serta dabit tumulo
Et «bene» discedens dicet «placideque quiescas,
Terraque securae sit super ossa levis.»
Vera quidem moneo, sed prosunt quid mihi vera?
Illius est nobis lege colendus Amor. —Elegiarum libri II Tibulli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Albius Tibullus - Elegiarum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Caput IV. Versus 41 — flebitur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: flebitur.