Discretiva

  fortissimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
fortissimus casus nominativus singularis · genus masculinum adiectivi fortissimus (fortis superlativus)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /forːˈtis.si.mus/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·tis·si·mus — morphologica: fort-issim-us

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Petronius Arbiter
ca. 14-66
C. Plinius Secundus
23–79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

  • Cum Appio Claudio C. f. summa mihi necessitudo est multis eius officiis et meis mutuis constituta. Peto a te maiorem in modum vel humanitatis tuae vel mea causa ut eum auctoritate tua, quae plurimum valet, conservatum velis. Volo te, cum fortissimus vir cognitus sis, etiam clementissimum existimari. Magno tibi erit ornamento nobilissimum adulescentem beneficio tuo esse salvum; cuius quidem causa hoc melior debet esse, quod pietate adductus propter patris restitutionem se cum Antonio coniunxit. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Lucienus: Ego quoque adveniens aperiam carceres, inquit, et equos emittere incipiam, nec solum mares, quos admissarios habeo, ut Atticus, singulos in feminas denas. E quis feminas Q. Modius Equiculus, vir fortissimus, etiam patre militari, iuxta ac mares habere solebat. Horum equorum et equarum greges qui habere voluerunt, ut habeant aliqui in Peloponneso et in Apulia, primum spectare oportet aetatem, quam praecipiunt sic. —De agricultura Varronis [3][2]

saec. I.

  • Tunc fortissimus Giton ad virilia sua admovit novaculam infestam, minatus se adbscissurum tot miseriarum causam, inhibuitque Tryphaena tam grande facinus non dissimulata missione. Saepius ego cultrum tonsorium super iugulum meum posui, non magis me occisurus quam Giton, quod minabatur, facturus. —Satyricon T. Petronii Arbitri [4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • plena praeterea vita est his vaticiniis, sed non conferenda, cum saepius falsa sint, sicut ingenti exemplo docebimus. bello Siculo Gabienus Caesaris classium fortissimus, captus a Sexto Pompeio, iussu eius incisa cervice et vix cohaerente, iacuit in litore toto die. deinde, cum advesperavisset, gemitu precibusque congregata multitudine petiit uti Pompeius ad se veniret aut aliquem ex arcanis mitteret; se enim ab inferis remissum habere quae nuntiaret. —Naturalis historia Plinii [5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • His et pluribus verbis compellatum et insuper adfatim plagis castigatum forinsecus abicit. At ille adulterorum omnium fortissimus, insperata potitus salute, tamen nates candidas illas noctu diuque dirruptus, maerens profugit. Nec setius pistor ille nuntium remisit uxori eamque protinus de sua proturbavit domo. —Metamorphoseon libri XI Apulei [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (Universitas Turicensis): Liber undecimus. Ep. 22 [1] — fortissimus
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: fortissimus.
  3. 3.0 3.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Universitas Turicensis: Liber secundus, VII. — fortissimus
  4. 4.0 4.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CVIII. — fortissimus
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 53, [178] — fortissimus
  6. 6.0 6.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IX. Capitulum XXVIII. Versus 4 — fortissimus