frangitur

Discretiva

frangitur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
frangitur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	frangō (frangere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfrangitur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fran·gi·tur — morphologica: frang-itur