fugite

Discretiva

fugite dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fugite	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	fugiō (fugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfugite/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gi·te — morphologica: fug-ite