fugiunt

Discretiva

fugiunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fugiunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	fugiō (fugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfugiunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gi·unt — morphologica: fug-iunt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Ab occidente litora Esseni fugiunt usque qua nocent, gens sola et in toto orbe praeter ceteras mira, sine ulla femina, omni venere abdicata, sine pecunia, socia palmarum. —Naturalis historia Plinii