Discretiva

  generaverint dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
generāverint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus generō (generāre)
generāverint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus generō (generāre)

Appellatio +/-

 API: /geneˈraːwerint/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·ve·rint — morphologica: generav-erint

Formae aliae +/-

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Cui enim auditori, vel quibus explicem verbis, quomodo mortalia vitiosa primordia non obsint eis, qui aliis primordiis immortalibus inchoati sunt; et tamen obsint eis, quos iidem ipsi, quibus iam non obsunt, ex eisdem vitiosis primordiis generaverint? quomodo id intelligat homo, cuius tardiusculam mentem impedit et suae sententiae praeiudicium, et pervicaciae gravissimae vinculum? —De peccatorum meritis et remissione Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De peccatorum meritis et remissione (Universitas Turicensis). Liber III. Caput VIII, p. 16. — generaverint
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: generaverint.