generaverint

Discretiva

generaverint dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
generāverint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	generō (generāre)
generāverint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	generō (generāre)

API: /geneˈraːwerint/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·ve·rint — morphologica: generav-erint

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Cui enim auditori, vel quibus explicem verbis, quomodo mortalia vitiosa primordia non obsint eis, qui aliis primordiis immortalibus inchoati sunt; et tamen obsint eis, quos iidem ipsi, quibus iam non obsunt, ex eisdem vitiosis primordiis generaverint? quomodo id intelligat homo, cuius tardiusculam mentem impedit et suae sententiae praeiudicium, et pervicaciae gravissimae vinculum? —De peccatorum meritis et remissione Augustini ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De peccatorum meritis et remissione. (Universitas Turicensis): Liber III. Caput VIII, p. 16. — generaverint
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: generaverint.