Discretiva

  gerente dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
gerente casus ablativus singularis participii gerēns

Appellatio +/-

 API: /geˈrente/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ren·te — morphologica: ger-ent-e

Hispanice +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
gerente prima singularis praesens activa coniunctivus gerentar
gerente tertia singularis praesens activa coniunctivus gerentar
gerente tertia singularis praesens activa imperativus gerentar
Appellatio +/-
 API: [xeˈɾen̪te]
Syllabificatio phonetica: ge·ren·te — morphologica: gerent-e

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • Alexandro Magno res ibi gerente toto die aestivo unam concham impleri iustum erat, omni vero fecunditate e maiore horto congios senos, e minore singulos, cum et duplo rependebatur argent<o>, nunc etiam singularum arborum largior vena. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodecimus, cap. 54, [117] — gerente
  2. Vicicitatio: gerente.