gerere

Discretiva

gerere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
gerere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	gerō
gerere	—	praesens	activa	infinitivus	gerō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgerere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·re·re — morphologica: ger-ere

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Interim autem licet negotia gerere, ambulare, lavari, cibum capere perinde atque sanissimo. —De Medicina Celsi

saec. I.

• praetorii viri pater est, Hispaniae princeps, quem scio propter inpetibiles uvae morbos radicem eius filo suspensam e collo gerere praeterquam in balineis, ita liberatum incommodo omni. —Naturalis historia Plinii