Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈgestor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ges·tor — morphologica: gest-or

Notatio +/-

Latine: gerō (gerere)

Nomen substantivum +/-

gest|or, -ōris masc. [1][2][3][4][5]

  1. Qui gerit.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. gestor gestōrēs I
gen. gestōris gestōrum II
dat. gestōrī gestōribus III
acc. gestōrem gestōrēs IV
abl. gestōre gestōribus VI
voc. gestor gestōrēs V

Dictiones collatae +/-

Composita

Translationes +/-

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 595 — “GESTOR, ōris, m. 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 31 — “gestor, ōris, m. [gero]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — gestor, ōris, m. (gero) (tom. 1, p. 2932)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)gestor
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)gestor

Discretiva

  gestor dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
gestor prima singularis praesens passiva indicativus gestō (gestāre)

Appellatio +/-

 API: /ˈgestor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ges·tor — morphologica: gest-or