hilariter

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /hiˈla.ri.ter/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hi·la·ri·ter — morphologica: hilari-ter

Notatio

← Latine: hilaris

Adverbium

hilariter, (Comp.) hilarius, (Sup.) hilarissimē

1. Cum hilaritate.

Dictiones collatae

• hilaritās

Synonyma

1. hilarē

Translationes

Cum hilaritate	dilatare ▼

Cum hilaritate	collabi ▲

Anglice: joyfully (en), cheerfully (en) Germanice: heiter (de), fröhlich (de) Polonice: wesoło (pl)

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354–430

Auctores varii fl. 1230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Intuens ergo et considerans universam creaturam, quicumque iter agit ad sapientiam, sentit sapientiam in via se sibi ostendere hilariter, et in omni providentia occurrere sibi: et tanto alacrius ardescit viam istam peragere, quanto et ipsa via per illam pulchra est, ad quam exaestuat pervenire. —De libero arbitrio Augustini

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Circumgyrantes canite concorditer!

pedem pedi committite hilariter,

congaudentes iubilo,

concrepando manuum cum plausibus!

solus solam veneror his laudibus,

terso mentis nubilo;

nam cum totalem video pudicam,

singolari gaudio tunc potior

optans in amicam. —Carmina Burana variorum auctorum