homine

Discretiva

homine dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
homine	casus ablativus singularis	substantivi homō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈhomine/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ho·mi·ne — morphologica: homin-e

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus 30

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quae quom tot res tantaeque sint, quae inesse in homine perspiciantur ab iis qui se ipsi velint nosse, earum parens est educatrixque sapientia. —De legibus Ciceronis

class.

• Frictio cum omnibus in homine vertebris utilis sit, tum is praecipue, quae in collo sunt. Ergo die nocteque, interpositis tamen quibusdam temporibus, hoc remedio utendum est. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Saserna dicebat ab eius modi homine fere pro mercede litem reddi, propter quod operam dandam esse ut et rusticos et eosdem assiduos colonos retineamus, cum aut nobismet ipsis non licuerit aut per domesticos colere non expedient; quod tamen non evenit nisi in his regionibus quae gravitate caeli solique sterilitate vastantur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

Latinitas postclassica

saec. II.

• Anima in homine non videtur et tamen fateantur omnes necesse est huius opera omnia quae per hominem praeclara fiunt provenire nec ipsius animae qualitatem ac figuram oculis occurrere, sed momentis ab ea gestarum rerum intellegi, qualis et quanta sit. —De mundo Apulei

saec. II.

• Nam cum genus quoddam sordidissimum vitae atque victus M. Antoni demonstraturus esset, quod in caupona delitisceret, quod ad vesperum perpotaret, quod ore involuto iter faceret ne cognosceretur, haec aliaque eiusdemmodi cum in eum dicturus esset: Videte, inquit, hominis levitatem, tamquam prorsus ista dedecora hoc convicio in homine notarentur. —Noctes Atticae A. Gellii

saec. IV.

• Hic est fructus eius ex antiqua immunditiae stirpe, quam plantavit in homine, maiores quidem poenas ultimo iudicio, quanto est immundior, ipse passurus: verumtamen et quibus in illa damnatione tolerabilius erit, huic sunt subditi velut principi auctorique peccati; quia nulla erit damnationis causa, nisi peccatum. —De nuptiis et concupiscentia Augustini

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Mascel inutilem et nocivum calorem habet, et etiam frigus quod habet inutile est, et lignum et succus aut folia eius inutilia sunt ad omnes usus hominis, et nociva ad sanitatem eius, ac periculosa ad libidinem, quia libidinem in homine excitarent. Et si homo de fructu eius comederet, inde infirmaretur. Sed et nec ignis nec fumus eius ad sanitatem valet homini. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Dulce est enim et optabile et honestum amicis convivere; sed comessationem convivium appellatis turpissimeque rei pulcherrimum nomen imponitis, quasi vero non possit cum amicis vivi aliter quam comedendo et bibendo, et non melius cogitando et loquendo, cum et docto homine et erudito, ut ait Cicero ipse, vivere sit cogitare et nil profecto sit dulcius noto ac fido colloquio amicorum. —De remediis utriusque fortune Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVI.

• Rursumque sicut ex paucis elementis natura innumerabiles species componuntur et coalescunt, ita et opere istius intrinseci efficientis non solum specierum naturalium formae in isto amplissimo sinu reservantur, verum quoque ad innumerabilium imaginum multiplicationem improportionabiliter concipiendarum multiplicari poterunt, sicut ubi ex homine et cervo, homine et equo et ave, centauros alatos, alata animalia rationalia confingimus, et consimili mixtione ex innumerabilibus infinita possumus educere, amplius quam ex numeratis elementis multarum linguarum dictiones combinatione et varia coordinatione componuntur. —De imaginum compositione Iordani Bruni

saec. XIX.

• Hoc autem bifariam: aut enim non per ipsum movens, sed per aliud a quo movens movetur, aut per ipsum; atque hoc vel est primum post ultimum, vel per plura movet; ut baculus movet lapidem, et a manu movetur, quae movetur ab homine: hic autem non amplius movet eo quod ab alio moveatur. —Aristotelis Physica Bussemakeri