iacerem

Discretiva

iacerem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iacerem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.ke.rem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·ce·rem — morphologica: iac-erem

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• quid geminas, Erycina, meos sine fine dolores?

non erat in curas una puella satis?

quid folia arboribus, quid pleno sidera caelo,

in freta collectas alta quid addis aquas?

Sed tamen hoc melius, quam si sine amore iacerem –

hostibus eveniat vita severa meis!

hostibus eveniat viduo dormire cubili

et medio laxe ponere membra toro! —Amores Ovidii Nasonis

saec. I.

• Ergo me non ruina terra potuit haurire? Non iratum etiam innocentibus mare? Effugi iudicium, harenae imposui, hospitem occidi, ut inter audaciae nomina mendicus, exul, in deversorio Graecae urbis iacerem desertus? Et quis hanc mihi solitudinem imposuit? —Satyricon T. Petronii Arbitri