iacerent

Discretiva

iacerent dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iacerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	iaciō (iacere)

API: /ˈja.ke.rent/

Syllabificatio phonetica: ia·ce·rent — morphologica: iac-erent

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Capenates aliique qui accolae eius erant primitias frugum eo donaque alia pro copia portantes multo auro argentoque id exornatum habebant. iis omnibus donis tum spoliatum templum; aeris acervi cum rudera milites religione inducti iacerent post profectionem Hannibalis magni inventi. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. I.

Sine dubio non repugnaverat puer, ac ne puella quidem tristis expaverat nuptiarum nomen. Itaque cum inclusi iacerent, consedimus ante limen thalami, et in primis Quartilla per rimam improbe diductam adplicuerat oculum curiosum, lusumque puerilem libidinosa speculabatur diligentia. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVI, caput 11, [9] — iacerent
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: iacerent.
↑ ^3.0 ^3.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XXVI. [4] — iacerent