iacerentur
Discretiva
iacerentur dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
iacerentur | tertia singularis | imperfectum | passiva | coniunctivus | iaciō (iacere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ja.keˈren.tur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ia·ce·ren·tur — morphologica: iac-erentur
Loci +/-
Titus Livius -58…+17 |
Quintus Curtius Rufus fl.c.50 | C. Plinius Secundus 23-79 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber V, caput 21, [11] — iacerentur
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: iacerentur.
- ↑ 3.0 3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VIII. Capitulum XI, [8] — iacerentur
- ↑ 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 7, [20] — iacerentur