iacies

Discretiva

iacies dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iaciēs	secunda singularis	futurum	activa	indicativus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.ki.eːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·ci·ēs — morphologica: iac-ies

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (post 1 a.C.n.)

• seu ludet, numerosque manu iactabit eburnos,

tu male iactato, tu male iacta dato:

seu iacies talos, victam ne poena sequatur,

damnosi facito stent tibi saepe canes:

sive latrocinii sub imagine calculus ibit,

fac pereat vitreo miles ab hoste tuus.

ipse tene distenta suis umbracula virgis,

ipse fac in turba, qua venit illa, locum. —Ars amatoria Ovidii Nasonis