Discretiva

  iactos dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
iactōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii iactus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈjak.toːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: iac·tōs — morphologica: iact-os

Loci

+/-
P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • Ut rediit animus, tua facta requirere coepi.
narrat aenipedes Martis arasse boves,
vipereos dentes in humum pro semine iactos,
et subito natos arma tulisse viros –
terrigenas populos civili Marte peremptos
inplesse aetatis fata diurna suae.
devictus serpens. iterum, si vivat Iason,
quaerimus; alternant spesque timorque vicem. —Heroides Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Heroides. (Bibliotheca Augustana): 6: Hypsipyle Iasoni, versus 33 — iactos
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: iactos.