iacturam

Discretiva

iacturam dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
iactūram	casus accusativus singularis · genus femininum	participii iactūrus
iactūram	casus accusativus singularis	substantivi iactūra

API: /jakˈtuːram/

Syllabificatio phonetica: iac·tū·ram — morphologica: iact-ur-am

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (anno 305 u.c.)

Appius decreto praefatur quam libertati faverit eam ipsam legem declarare quam Vergini amici postulationi suae praetendant; ceterum ita in ea firmum libertati fore praesidium, si nec causis nec personis variet. In iis enim qui adserantur in libertatem, quia quivis lege agere possit, id iuris esse: in ea quae in patris manu sit, neminem esse alium cui dominus possessione cedat. Placere itaque patrem arcessiri; interea iuris sui iacturam adsertorem non facere quin ducat puellam sistendamque in adventum eius qui pater dicatur promittat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber III, caput 45, [3] — iacturam
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: iacturam.