iecerit

Discretiva

iecerit dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iēcerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	iaciō (iacere)
iēcerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	iaciō (iacere)

API: /ˈjeːkerit/

Syllabificatio phonetica: iē·ce·rit — morphologica: iec-erit

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Sed eam viciam non convenit ante desecare, quam permaturuerit, et aliqua semina subiacenti solo iecerit. Tum foenisecas oportet inducere et desectam herbam religare et exportare; deinde locum rigare, si fuerit facultas aquae; si tamen terra densior est. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput XVII. [5] — iecerit
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: iecerit.