iecerunt

Discretiva

iecerunt dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iēcērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	iaciō (iacere)

API: /jeːˈkeːrunt/

Syllabificatio phonetica: iē·cē·runt — morphologica: iec-erunt

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I. (ca. 84-88 p.C.n.)

Hi, qui ab Hannibale Casilini obsidebantur, ad extremam famem pervenisse crediti, cum etiam herbas alimentis eorum Hannibal, arato loco qui erat inter castra ipsius et moenia, praeriperet, semina in praeparatum locum iecerunt, consecuti, ut habere viderentur, quo victum sustentarent usque ad satorum proventum. —Strategemata Frontini ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Sextus Iulius Frontinus - Strategemata. (Universitas Turicensis): Liber 3. Cap. XV: Quemadmodum efficiatur ut abundare videantur quae deerunt. [3] — iecerunt
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: iecerunt.