iecisset

Discretiva

iecisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iēcisset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /jeːˈkis.set/

(classice)

Syllabificatio phonetica: iē·cis·set — morphologica: iec-isset

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• cur mihi plus aequo flavi placuere capilli

et decor et linguae gratia ficta tuae?

aut, semel in nostras quoniam nova puppis harenas

venerat audacis attuleratque viros,

isset anhelatos non praemedicatus in ignes

inmemor Aesonides oraque adusta boum;

semina iecisset totidem quot semina et hostes,

ut caderet cultu cultor ab ipse suo! —Heroides Ovidii Nasonis

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• hoc idem et Naupacti accidisse Theophrastus tradit. nec modus exemplorum: eadem Amphilochi et Tarentini de pueris delphinisque narrant. quae faciunt ut credatur, Arionem quoque citharoedicae artis, interficere nautis in mari parantibus ad intercipiendos eius quaestus, eblanditum uti prius caneret cithara, congregatis cantu delphinis cum se iecisset in mare, exceptum ab uno Taenarum in litus pervectum. —Naturalis historia Plinii