Discretiva

  induc dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

indūc +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūc secunda singularis praesens activa imperativus indūcō (indūcere)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /inˈduːk/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dūc — morphologica: in-duc

Dacoromane +/-

induc +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
induc prima singularis praesens activa indicativus induce
induc tertia pluralis praesens activa indicativus induce
induc prima singularis praesens activa coniunctivus induce
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [inˈduk]
Syllabificatio phonetica: in·duc — morphologica: in-duc

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Primum quod facis, ut homines noris, significa ut appareat, et auge ut cotidie melius fiat. Nihil mihi tam populare neque tam gratum videtur. Deinde id quod natura non habes induc in animum ita simulandum esse ut natura facere videare. —Petitio consulatus Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Petitio consulatus, Q. Tulli Ciceronis commentariolum petitionis. (The Latin Library): 11 [42] — induc
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: induc.