inducamus

Discretiva

inducamus dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcāmus	prima pluralis	praesens	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

API: /induːˈkaːmus/

Syllabificatio phonetica: in·dū·cā·mus — morphologica: in-duc-amus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Nobis quoniam prima animi ingeniique negata sors est, secundam ac mediam teneamus, et dum imperare discimus, parere prudenti in animum inducamus. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. XIV.

Oro itaque, pater amantissime, et si etatem hanc non dedecet, etiam consulo, ut quicquid evenerit, inducamus in animum ferre fortiter, ferre moderate, ferre sine eiulationibus et sine ulla lamentatione muliebri. —Epistole familiares Petrarcae ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXII, caput 29, [9] — inducamus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: inducamus.
↑ ^3.0 ^3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber II. 8: [9] — inducamus