inducatis

Discretiva

inducatis dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcātis	secunda pluralis	praesens	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

API: /induːˈkaːtis/

Syllabificatio phonetica: in·dū·cā·tis — morphologica: in-duc-atis

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Atque utinam tam claros praeceptores inducatis, ut in finitimis oppidis studia hinc petantur, utque nunc liberi vestri aliena in loca ita mox alieni in hunc locum confluant! —Epistulae Plini minoris ^[1]^[2]

saec. XIV.

Quod ideo dictum velim, ut vos quoque ad amandum colendumque talem dominum, quod fecisse vos semper scio, magis ac magis animum inducatis. —Epistole extravagantes Petrarcae ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus, Epistula 13, [9] — inducatis
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: inducatis.
↑ ^3.0 ^3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole extravagantes. (Universitas Turicensis): 42.: [(Var. 28) Ad Azzo da Correggio] — inducatis