Discretiva

  inducere dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

indūcere

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūcere
praesens activa infinitivus indūcō
indūcere secunda singularis praesens passiva imperativus indūcō (indūcere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /inˈduːkere/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·ce·re — morphologica: in-duc-ere

inducere

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
inducere
praesens activa infinitivus induce substantiv.
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /in'dut͡ʃere/
Syllabificatio phonetica: in·du·ce·re — morphologica: in-duc-ere

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso -42…+18Aulus Cornelius Celsus 30 Marcus Valerius Martialis 40-103 Aulus Gellius
ca. 130-170
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Qua re etsi minus veram causam habebis, tamen vel probabilem aliquam poteris inducere. Nutus tuus potest hominem summo loco natum, summo ingenio, summa virtute, officiosissimum praeterea et gratissimum, incolumem in civitate retinere. Quod ut facias ita a te peto, ut maiore studio magisve ex animo petere non possim. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1]

class.

  • ille cadit praeceps et calce feritur aselli,
inclamatque suos auxiliumque rogat.
concurrunt satyri turgentiaque ora parentis
rident: percusso claudicat ille genu.
ridet et ipse deus, limumque inducere monstrat;
hic paret monitis et linit ora luto. —Fasti Ovidii Nasonis [2][3]

class.

  • Quod si nihil superinponi dolor patitur, id, quod sine tumore est, fovere oportet spongia, quae in aquam calidam demittatur, in qua vel papaveris cortices vel cucumeris silvestris radix decocta sit; tum inducere articulis crocum cum suco papaveris et ovillo lacte. —De Medicina Celsi [4][3]

saec. I.

  • Noli ergo, si tibi videtur, rem facere ridiculam et in toga saltantis inducere personam. —Epigrammata M. Valerii Martialis [5][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Sed maius ego altiusque id esse existimavi quam quod meae aetati et mediocritati conveniret, ut cognovisse et condemnasse de moribus, non de probationibus rei gestae viderer; ut absolverem tamen inducere in animum non quivi et propterea iuravi, mihi non liquere, atque ita iudicatu illo solutus sum. —Noctes Atticae A. Gellii [6][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Illum omnia preter ultimum contempsisse, quod aurum et argentum diceret usque adeo nullius esse momenti, ut nedum viri animum capere, sed nec ullam quamlibet circumvolitantium avicularum ad canendum dulcius possent inducere; vestes non ut supervacuas modo respueret, sed ut impedimentum libertatis ac vinculum abhorreret; panem ignis quasdam quasi reliquias irrideret. —De vita solitaria Petrarcae [7]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber undecimus. Ep. 22 [2] — inducere
  2. 2.0 2.1 Publius Ovidius Naso - Fasti (versio II, 17/18). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Martius, versus 759 — inducere
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Vicicitatio: inducere.
  4. 4.0 4.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [35a] — inducere
  5. 5.0 5.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus. prologus — inducere
  6. 6.0 6.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quartus decimus. Capitulum II, [25] — inducere
  7. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De vita solitaria. (Universitas Turicensis): Liber II. 11 — inducere