Discretiva

  induces dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

indūcēs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūcēs secunda singularis futurum activa indicativus indūcō (indūcere)
Appellatio +/-
 API: /inˈduːkeːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·cēs — morphologica: in-duc-es

Anglice +/-

induces +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
induces tertia singularis praesens activa indicativus induce
Appellatio +/-
 API: /ɪnˈdjuːsɪz/(Britannice)
 API: /ɪnˈduːsɪz/(Americane)
Syllabificatio phonetica: in·du·ces — morphologica: induce-s

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Tu igitur animum induces (sic enim mecum agebas) causam istam et contra facta tua et contra scripta defendere? —De divinatione Ciceronis [1][2]

class.

  • Quod si aliquem magis beatum induxeris, induces et multo magis; innumerabilia discrimina summi boni facies, cum summum bonum intellegam, quod supra se gradum non habet. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber secundus. 20 [46] — induces
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: induces.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 11. 85, versus 20 — induces