induxeram

Discretiva

induxeram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūxeram	prima singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkseram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·xe·ram — morphologica: in-dux-eram

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. VIII. - saec. IX.

• Cum fratribus adolescentioribus nostris quaedam calculatoriae artis rudimenta communi sermone explicare coepissem, quo eis huiusce quoque non contemnendae, ut multi arbitrantur, scientiae aliquid impertirer, quos in arte grammatica, prout divina auxiliata est munificentia, aliquatenus induxeram, nescio quo accensi desiderio instare vehementer coeperunt, quatenus ea, quae viva voce deprompseram, multorum utilitati profutura qualicunque scripto ederem, ut, si quando haec, ut solet mens humana diversis dedita curis multa oblivisci, memoriae exciderent, litterarum suffragiis ea quoquo modo reparare valerent. —De computo Helperici Sangalliensis. (c. saec. VIII–IX). Prologus.