Discretiva

  induxeras dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūxerās secunda singularis plusquam perfectum activa indicativus indūcō (indūcere)

Appellatio +/-

 API: /inˈduːkseraːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·xe·rās — morphologica: in-dux-eras

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Sic enim me vel induxeras vel reduxeras ad philosophicas vanitates, ut nisi quia Dominus adiuvit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea; et, ut iterum summam summatim ac breviter perstringam, neminem habebam tam unanimem dum adhuc essem vobiscum quasi unus ex vobis. —Epistolae Nicolai Clarevallensis (fl.1160).