induxere
Discretiva
|
induxere dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| indūxēre | tertia pluralis | perfectum | activa | indicativus | indūcō (indūcere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /induːkˈseːre/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·dū·xē·re — morphologica: in-dux-ere
Formae aliae +/-
Loci +/-
| Petronius Arbiter ca. 14-66 |
||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Nam imprudentes noxios in nostrum induxere navigium, et quid fecissent, admonuerunt pari somniorum consensu. —Satyricon T. Petronii Arbitri [1][2]