Discretiva

  induxerim dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūxerim prima singularis perfectum activa coniunctivus indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /inˈduːkserim/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·xe·rim — morphologica: in-dux-erim

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Quibus viri tanti verbis ita fui suasus, ut cum primum illa perlegi, in animum induxerim meum illius vestigiis insistere, et nihil non tentare quo huiusmodi librum ubicunque gentium delitesceret invenirem. —De operibus sex dierum Ernaldi Bonaevallis. (c.1071-c.1113)