Discretiva

  induximus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūximus prima pluralis perfectum activa indicativus indūcō (indūcere)

Appellatio +/-

 API: /inˈduːksimus/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·xi·mus — morphologica: in-dux-imus

Usus +/-

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • placuit itaque hoc situ ordinis ad illuminandas eorum inter se alternationes ac mutuas aemulationum vicissitudines, quas per contrariam naturae positionem habere noscuntur, eadem sic digerere, ut dactylicis anapaestica, iambicis trochaica et cetera, ut paulo ante induximus, e diverso posita, quo distent ac differant sive copulentur et congruant ipsa inter se comparatione proposita, non solum ingenii sed et oculorum veluti contemplatione percepta in promptu ac propatulo habeantur. —De metris omnibus Aphthonii (c.350). Liber secundus, de prototypis speciebus novem.