induxissem

Discretiva

induxissem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūxissem	prima singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːkˈsissem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·xis·sem — morphologica: in-dux-issem

Usus

saec. XXI. (Biblia Sacra iuxta Vulgatam Clementinam. Vetus Testamentum. Liber Ezechiel. Caput 20, [28].)

• Quam ob rem loquere ad domum Israel, fili hominis, et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Adhuc et in hoc blasphemaverunt me patres vestri, cum sprevissent me contemnentes, et induxissem eos in terram super quam levavi manum meam ut darem eis: viderunt omnem collem excelsum, et omne lignum nemorosum, et immolaverunt ibi victimas suas, et dederunt ibi irritationem oblationis suae, et posuerunt ibi odorem suavitatis suae, et libaverunt libationes suas.