Discretiva

  interfutura dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

interfutūra +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
interfutūra casus nominativus singularis · genus femininum participii interfutūrus
interfutūra casus vocativus singularis · genus femininum participii interfutūrus
interfutūra casus nominativus pluralis · genus neutrum participii interfutūrus
interfutūra casus accusativus pluralis · genus neutrum participii interfutūrus
interfutūra casus vocativus pluralis · genus neutrum participii interfutūrus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /interfuˈtuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·fu·tū·ra — morphologica: inter-futur-a

interfutūrā +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
interfutūrā casus ablativus singularis · genus femininum participii interfutūrus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /interfuˈtuːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·fu·tū·rā — morphologica: inter-futur-a

Loci +/-

Quintus Curtius Rufus ca. 50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Ingens militum turba convenerat egregio interfutura certamini, testis eadem cuiusque factorum et de iudicibus latura sententiam: quippe verone an falso honos cuique haberetur, ignorari non poterat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum II, [4] — interfutura
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: interfutura.