Discretiva

  interfuturum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
interfutūrum casus accusativus singularis · genus masculinum participii interfutūrus
interfutūrum casus nominativus singularis · genus neutrum participii interfutūrus
interfutūrum casus accusativus singularis · genus neutrum participii interfutūrus
interfutūrum casus vocativus singularis · genus neutrum participii interfutūrus

Appellatio +/-

 API: /interfuˈtuːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·fu·tū·rum — morphologica: inter-futur-um

Loci +/-

Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • nihil eius acceptum; gratiae regibus actae; et cum uterque se cum omnibus copiis in Aetoliam uenturum belloque interfuturum polliceretur, Ptolomaeo id remissum; Philippi legatis responsum gratum eum senatui populoque Romano facturum, si M'. Acilio consuli non defuisset. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXVI, caput 4 — interfuturum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: interfuturum.