iuvenis

Latine

Appellatio pronuntiatusque

•    

  
   API: /ˈju.we.nis/ (classice)
•    

  
   API: /ˈju.ve.nis/ (ecclesiastice)
•    

  
   API: (ǰūʹ·vĭ·nĭs) (modo Anglico)

Notatio

← Protindeuropaee *iuwen- (Watkins, 2000, 103)

Nomen adiectivum

iŭvĕn|is, -is, -e (comp: iunior)

1. Qui non diu natus est.

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	iŭvĕnis	iŭvĕnis	iŭvĕne	nom.	iŭvĕnēs	iŭvĕnēs	iŭvĕnia
gen.	iŭvĕnis	iŭvĕnis	iŭvĕnis	gen.	iŭvĕnium	iŭvĕnium	iŭvĕnium
dat.	iŭvĕnī	iŭvĕnī	iŭvĕnī	dat.	iŭvĕnibus	iŭvĕnibus	iŭvĕnibus
acc.	iŭvĕnem	iŭvĕnem	iŭvĕne	acc.	iŭvĕnēs	iŭvĕnēs	iŭvĕnia
abl.	iŭvĕnī	iŭvĕnī	iŭvĕnī	abl.	iŭvĕnibus	iŭvĕnibus	iŭvĕnibus
voc.	iŭvĕnis	iŭvĕnis	iŭvĕne	voc.	iŭvĕnēs	iŭvĕnēs	iŭvĕnia

Nomen substantivum

iŭvĕn|is, -is masc. fem.

1. Homo qui 20–40 annos natus est.

Declinatio

mf.	sing.	plur.
nom.	iŭvĕnis	iŭvĕnēs	I
gen.	iŭvĕnis	iŭvĕnum	II
dat.	iŭvĕnī	iŭvĕnibus	III
acc.	iŭvĕnem	iŭvĕnēs	IV
abl.	iŭvĕne	iŭvĕnibus	VI
voc.	iŭvĕnis	iŭvĕnēs	V

Translationes

Anglice

young ; subst. youth

Finnice

nuori ; subst. nuorukainen

Francogallice

jeune

Graeca Antiqua

νέος (neos)

Hispanice

joven

Suecice

ung ; subst. yngling