jacio
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈjakioː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ja·ci·ō — morphologica: jac-io
Formae aliae
+/-Notatio
+/-A lingua prisca Indeuropaea *iH₁-k-, a *ieH₁- “iacere.”
Verbum transitivum
+/-jac|iō, -ere, jēcī, jactum
- Mittere vel agere per vim; conicere.
Coniugatio
+/-Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
jēc- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | jēcī | jēcerim | jēceram | jēcissem | jēcerō |
II. sing. | jēcistī | jēceris | jēcerās | jēcissēs | jēceris |
III. sing. | jēcit | jēcerit | jēcerat | jēcisset | jēcerit |
I. plur. | jēcimus | jēcerimus | jēcerāmus | jēcissēmus | jēcerimus |
II. plur. | jēcistis | jēceritis | jēcerātis | jēcissētis | jēceritis |
III. plur. | jēcērunt | jēcerint | jēcerant | jēcissent | jēcerint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
jacere | jēcisse | jactūrum, -am, -um esse |
jaciēns | jactūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
jacī | jactum, -am, -um esse |
jactum īrī | jactus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
jaciendī | jaciendus, -a, -um | jactum | jactū |