mangonibus
Discretiva
mangonibus dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
mangōnibus | casus dativus pluralis | substantivi mangō |
mangōnibus | casus ablativus pluralis | substantivi mangō |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /manˈgoːnibus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: man·gō·ni·bus — morphologica: mangon-ibus
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 30, cap. 13, [41] — mangonibus
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: mangonibus.