Discretiva

  mangonum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
mangōnum casus genitivus pluralis substantivi mangō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /manˈgoːnum/(classice)
Syllabificatio phonetica: man·gō·num — morphologica: mangon-um

Loci

+/-
Quintus Horatius Flaccus -65/-8 C. Plinius Secundus 23-79M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 20-13 a.C.n.)

  • «multa fidem promissa levant, ubi plenius aequo
laudat venalis qui volt extrudere merces:
res urget me nulla; meo sum pauper in aere.
nemo hoc mangonum faceret tibi; non temere a me
quivis ferret idem. semel hic cessavit et, ut fit,
in scalis latuit metuens pendentis habenae» -,
des nummos, excepta nihil te si fuga laedat:
ille ferat pretium poenae securus, opinor. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]

saec. I.

  • natura in medendo contrahere vulnera, purgare, discutere collectiones. lenit pectoris vitia terebinthina; inlinitur eadem calida membrorum doloribus spasticisque – in sole abluitur – et totis corporibus mangonum maxime cura ad gracilitatem emendandam, spatiis ita laxantium cutem per singula membra, capacioraque ciborum facienda corpora. —Naturalis historia Plinii [3][2]

saec. I.

  • et alio loco «civilitatis particulae simulacrum et quartam partem adulationis», quod duas partes civilitatis corpori adsignet, medicinam et quam interpretantur exercitatricem, duas animo, legalem atque iustitiam, adulationem autem medicinae vocet cocorum artificium, exercitatricis mangonum, qui colorem fuco et verum robur inani sagina mentiantur, legalis cavillatricem, iustitiae rhetoricen. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 100/128)

  • mangonum pueros vera ac miserabilis urit
debilitas, follisque pudet cicerisque relicti.
conspicuus longe cunctisque notabilis intrat
balnea nec dubie custodem vitis et horti
provocat a domina factus spado. dormiat ille
cum domina, sed tu iam durum, Postume, iamque
tondendum eunucho Bromium committere noli. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Horatius Flaccus - Epistularum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Epistula II. Versus 13  — mangonum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: mangonum.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIV, cap. 22, [35] — mangonum
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber secundus, XV. [25] — mangonum
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 373a — mangonum