Discretiva

  marsupia dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
marsūpia casus nominativus pluralis substantivi marsūpium
marsūpia casus accusativus pluralis substantivi marsūpium
marsūpia casus vocativus pluralis substantivi marsūpium

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /marˈsuːpi.a/(classice)
Syllabificatio phonetica: mar·sū·pi·a — morphologica: marsup-ia

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Saepe iudices pravi cupiditatis causa aut differunt, aut pervertunt iudicia, nec finiunt coepta partium negotia, quousque marsupia eorum qui causantur exhauriant. Quando enim iudicant, non causam, sed dona considerant, et sicut neglegentes sunt in discussione causantium, sic in eorum damno solliciti sunt. —Sententiarum libri III Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Sententiarum libri III. (Bibliotheca Augustana):  Liber III. De pravis iudicibus. Caput LV. [52.11] — marsupia
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: marsupia.