Discretiva

  merdas dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
merdās casus accusativus pluralis substantivi merda

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈmerdaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·dās — morphologica: merd-as

Loci +/-

Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

Os et labra tibi lingit, Manneia, catellus:
Non miror, merdas si libet esse cani. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber primus. LXXXIII — merdas
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: merdas.