merdas
Discretiva
merdas dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
merdās | casus accusativus pluralis | substantivi merda |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈmerdaːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: mer·dās — morphologica: merd-as
Loci
+/-Marcus Valerius Martialis 40-103 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Os et labra tibi lingit, Manneia, catellus:
- Non miror, merdas si libet esse cani. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber primus. LXXXIII — merdas
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: merdas.