Discretiva

  merdas dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
merdās casus accusativus pluralis substantivi merda

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈmerdaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·dās — morphologica: merd-as

Loci

+/-
Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

Os et labra tibi lingit, Manneia, catellus:
Non miror, merdas si libet esse cani. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber primus. LXXXIII — merdas
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: merdas.