Discretiva

  mergebantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
mergēbantur tertia pluralis imperfectum passiva indicativus mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /mer.geːˈban.tur/(classice)
Syllabificatio phonetica: mer·gē·ban·tur — morphologica: merg-ebantur

Loci

Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • plurimum tamen, quae solet, militum virtus in bello valuit. mediam namque aciem hostium Romani cum rupissent, circumvecti ab tergo pugnantibus adversus Rhodios regiis sese obiecere; momentoque temporis et media acies Antiochi et laevo cornu circumventae naves  mergebantur . —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVII, caput 30, [6] — mergebantur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: mergebantur.